bir avuç nihil sayıklamanın varsayımları...

çünkü zihnim acıyor dolaştığı her bir milimetre karesinde hayatın
dünya ufak geliyor..çünkü
inandıkça ufalanıyorum..
dünya büyüyor o zaman
sevdikçe bölünüyorum...
çünkü inancım kalmadı..çünkü hiç olmadı..

hiç masal dinlemedim büyükannemden..anlatırken kulaklarımı tıkadım..hiçbirine yeterince dahil olmadım
çünkü hiçbir masalı tam olarak sığdıramadım kendime..
hiçbiri olması gerektiği kadar gerçek değildi..
çünkü doğduk..çünkü öldük..çünkü savaşlar oldu dünyada..
hala da var ve olacak...
işitmiyor kimse birbirini..çünkü sevdi insanlık sağır olmayı..iktidar var çünkü..
elimizi kolumuzu bağlıyorlar çünkü inanç ipiyle
çünkü sırtımız kambur..çünkü dayanmak istiyoruz bazen güçlüye
çünkü o kadar zavallı insan.. o kadar merhametsiz..sonu olmayan bi savaşı körüklüyor hep yöneten..sırf bu yüzden öldürüyorlar kendi cinslerini
bu yüzden yakılıyor şehirler çünkü
bu yüzden yıkılıyor düşler...
nikotin gibi zehirliyor dünya kainatı
çünkü birbirimizi anlamıyoruz...ağrı her geçtiği yola yayılıyor
çünkü tedavisi yok yalnız bırakılmışlığın
çünkü kendimizi kestik...çünkü isyan etmiyoruz yeterince...
içimizde kaybolan bişeyleri bulmanın vahim umutları su bekliyor elimizden hala
umutlar boğuluyor..
çünkü acımasızız..
çünkü hayatın bi yerlerinde bi kuş öldü...binlercesi göç etti...
çünkü hastayız..en ölümcülünden
kendimize söyleyecek yalanımız kalmadı...
çünkü suçu üstlendik
suçlu olmaya meyilliyiz...çünkü çok gürültü var aklımızda..unuttuk sessizliği..çok fazla yarım notayla yola çıkmışız
çünkü unutmayı değil..alışmayı becerdik ancak..

kıpkırmızı oldu içimin duvarları..
içimde biri vuruldu çünkü
içimin ruhunda derin yaralar var
içimde ölü çok...
birbirimizi anlamayı denemedik çünkü hiç
bu kadar kolay değil hayat çünkü bu kadar gözle görülür noktaları yok
gittik çünkü hep
gittik ve dönmedik
çünkü mesafeler vardı tek yönlü
çünkü ben başaramadım
çünkü şehirlerinden geçip geldim
kendimde taşımayı sevdiğim yükler vardı
bırakamazdım çünkü
hafiflersem acımaz hayat
çünkü intihara meyilliydi fikirlerim..çünkü kendimi astım defalarca sallandım ayaklarım yaşama değmeden boşlukta...
ben biz olmayı isteyip olmadım
ben yalnız yaratılmışım çünkü biliyoruz yalnız öleceğimi...
çünkü sevdiğim bişeye dokundukça zayıflıyorum
hastalık büyüyor çünkü
bir yerde bi başka kuş ölüyor uçmadan
çünkü kanatlarımız yok
çünkü ölüm kolay olmayacak
enkazı kaldıran kimse yok
altında yaşamayı seçtik çünkü
uzanan eller bizle çürüdü..
gerçek bu çünkü...
gerçek hiç olmayan bişey...
çünkü yağmurduk..temizlenmiştik..
siyahtık..yeşildik..çünkü kıştı heryer
çünkü soğukta kokmazdı bozulmuş duygular..
anlaşılmayı denemedik çünkü
çok savaştık çabuk yıldık
çünkü değmezdi hayatta kazanılacak hiçbi toprağa kan bırakmak...
ölüm vardı çünkü
yaşayamadığımız kadar ölebilecektik nihayet..
su olduk çünkü
akıp gidecek çok yer vardı...çünkü zihnimi acıtıyor aşırı gerçekliği yalanların
çünkü akamıyorum,çünkü yoluma çıkıyorlar
çünkü yalan vazgeçmişliğim
çünkü herkesi kandırıyorum
çünkü ne yaşamda ne ölümde yerim var
belki diyorum
noktayı koymak gerek bi yerde
çünkü imla hatalarım bitti
çünkü cümleleri kuruttu düşlerim
çünkü bulutlar yeni bi yağmura hazır
çünkü uyumalıyım...

çünkü ben..çünkü sen...çünkü biz..
çünkü su..çünkü toprak..çünkü gök..
çünkü gerçek bişeylere bulaştı sonunda elimiz
kelebekler gitti çünkü..renklerini de alıp..
çünkü bitti düşük..bitti düş
çünkü..son..
çünkü yeni bir ilk...


12 şubat 09