zaman geçsin istemiyorum
kışın soğuğu bitmesin..
çünkü aitliğim yok.
sanki yazdıkça bitecek yalnızlık
daha az hissettirecek kendisini...daha az batacak sivri uçları yüzeyime...
sanki delirdikçe
mantığını kavrayabileceğim bi açıklaması olacak dünyanın
paylaşmayı seviyordum oysa
paylaşacak bişey bırakmıyor olsa da insanlar..
cümlelerim önemli benim
kime söylendikleri, ne için sarfedildikleri...
kimin sadece kulaklarına değip geçtikleri ya da kimin en içine işledikleri...
nedensiz bi önem bu..biçok şey gibi neden siz..
yaşam çok fazla konuşmayı gerektirmiyor çünkü
dokunabilmek anlatabildiği kadar anlattı...
dokunabilecek kaç kişi kaldı içime...
kaç yarım insan..kaç çeyrek ırk..
aslında yaşamıyoruz..
aslında tek bildiğimiz bilmekten korktuklarımız..
ılıman iklimler yok, zorunlu gerekçeler yok..
kurallar kaideler,yasaklar, beklentiler...
bi sigara dumanı zehir değildir artık üflendiğinde
zehirini en içine bırakmıştır çünkü dumanı çekenin...
kan aktıkça ölür içinden çıktığı beden..
ancak sen yaparsın bunu
ancak sen kendimi unutturduğum zihnime yeni dayalı döşeli odalar sığdırabilirsin
sen her kimsen biyerlerinden tut düşüncelerimin
gerçekliğime götür beni..
13 mart'09
dünyadan açıklama yapmasını bekleyeme cesaret etmek :) , kahramanlık seziyorum :)
YanıtlaSilo her kimse umarım yeni dayalı doselı odaları dahıl edebılır sana vede elınden tutabılır. yada yoksa boylesı bırı umarım belırebılır cıkabılır bı yerlerden. ama hanı oylesı bı ınsan belkı hayat boyu sadece ınsanın kendısıdır. umarım dııldır ya super yazmıssın yıne pınar
YanıtlaSilçok saol didemcim..senin yorumların ayrı değerli benim için..çünkü 1 kez görüşmüş ve çok fazla vakit geçirememiş olsak da bişeyleri düşünebilen, farkederek yaşayan bi insan olduğunu hissettirdin bana..
YanıtlaSildediğin doğru sözünü ettiğim sanırım "insanın kendisi" bazen kendini başkalarında da bulmayı umuyor insan..ama bunun mümkün olmadığı aslında bi gerçek...