yok

ev olarak adlandırabileceğim bir yerim
hayat olarak tanımlandırabileceğim bir yaşamım

aynada görebileceğim bir bedenim
geçmiş ya da gelecek kavramım yok
barışla noktalanabilecek kadar güçsüz bi savaşım
herhangi bi dilde kurabildiğim uzun cümlelerim

güne ulaşmasını istediğim karanlıklarım yok
olmasını istemediğim için yok
çok azım biliyorum
çok da fazla..
açık bi kalbim var..yani açık kanayan bir yaram her daim..
su yok..hava yok..toprak yok
sokak yok..iz yok..zaman yok..

olmasın
olmaması gerek
olursa
dünya olur yaşadığım yer
ki ben buna hazır değilim..

29 eyl 09

doğum lekesi

yalnızlık insan parçası...doğum lekesi insana
görmeliyim üzerine biçtiğin beni..bana kendimi göster

biri türkçe konuşuyor benle, ben bütün dillerde yalnız kalıyorum...fransızca bi şarkıda ispanyolca ağlayışlarım var..

yağmuru yazıp kağıda kelimeleri yağıyorum..

ölüm diriliyorum güçle..hayat ölüyorum ardından..

ince ruhlu sıska bedenli bir kadın oluyor kimliğim..


sen belki olabilmesi mümkün şeyleri bekliyorsun hayattan
ben olmayan erkekleri, ahlaksız dinleri, ölü bebekleri..
sen içimde şehirler kurarken hızla, dışımda olup biten yağmalamayı görebilmeni...

insanlar koştukça dizlerim kırılıyor..

dilsiz olsun dünya,
insanlar konuştukça ben yalnız kalıyorum.

25 eyl 2007

yörünge

hiçbişey çok kolay değil..çünkü görmek için gözlerini, dönmek zorunda kalıyorum hep gittiğin yönün uzaklığına...
benden beter olamaz içine düşürüldüğün hissizlik
yeter ki taklit etme kırılmışların aynalara sinebilme yetisi olan bölünmüş yansımalarını
bana yabancılardan bahsetme, yabancılaştığından..söyleyebileceğin uzak cümlelerin seyreltilmiş yakın anlamlarından..
büyük bi tren vagonu devriliyor çünkü içimde her seferinde tüm yolcularını öldürerek
...yoksunu olmuşsun çünkü bişeylerin.

24 eyl 09

cevabı belli sorular...

niye böyle
niye bu acıyan yerde kan bitmiyor
niye ölüm bu kadar cesaretsiz karşıma dikilmek için
hayat bir o kadar cesaretli..
niye yalnızız..niye gitti içimden birçoğu
niye ben varım..niye sen olduğum yerde değilsin
niye yollarım bu kadar kısa..niye sessizlik gürültü gibi geliyor
niye deliriyorum
niye bu kalan akıl bütünlüğüm
niye anlatamadıklarım...niye anlayamadıkların
niye savaşıyorum..niye bu içimdeki barış isteği
niye sevebiliyorum hala nefretlerimin içinde
niye insan diyorlar bana..niye utanıyorum bu tanımlamadan
niye kim olduğumu biliyorum..niye kimliksizim o halde
niye kayıp sanılıyorum
niye hala varım..niye hala bulunabiliyorum..

niye böyle..
niye bu acıyan yerde kan bitmiyor.



15 eylül o9