yalnızlık insan parçası...doğum lekesi insana
görmeliyim üzerine biçtiğin beni..bana kendimi göster
biri türkçe konuşuyor benle, ben bütün dillerde yalnız kalıyorum...fransızca bi şarkıda ispanyolca ağlayışlarım var..
yağmuru yazıp kağıda kelimeleri yağıyorum..
ölüm diriliyorum güçle..hayat ölüyorum ardından..
ince ruhlu sıska bedenli bir kadın oluyor kimliğim..
sen belki olabilmesi mümkün şeyleri bekliyorsun hayattan
ben olmayan erkekleri, ahlaksız dinleri, ölü bebekleri..
sen içimde şehirler kurarken hızla, dışımda olup biten yağmalamayı görebilmeni...
insanlar koştukça dizlerim kırılıyor..
dilsiz olsun dünya,
insanlar konuştukça ben yalnız kalıyorum.
25 eyl 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.