12 Haziran 2009 Cuma

yalnız +1

içindeki yalnızlıkta bana ayırdığın yeri seviyorum en çok..kendimi en çok yalnızlığa yakıştırıyor oluşumdan bu belki..en güzel bunu taşıyor oluşumdan üzerimde..alışkanlıktan ya da...

belki o kadar gözle görülür miktarda azalttığımdan artık dünyadaki varlığımın yerini..belki bir o kadar kendime sığamayıp taşıyor oluşumdan senin yalnızlığına...

büyüyor içim sanki
sanki yapamayacağım şey yok
kazanamayacağım büyük savaş..aşındıramayacağım uzun yol..sanki bulamayacağım kayıp, alışamayacağım acı....yok sanki..
sanki herşey bitmiş herşey bittiği kadar başlamış ardından
sanki içimde ölen bi doğum var..sonsuz olan herşeyin sonlandığı gerçeği gibi.
bu kadar güçlüymüşüm, bu kadar ben'mişim...bilmediğim bi tek buymuş işte...ben olduğun..

dilsiz olduğumu, konuşamadığımı, delirdiğimi... düşünebilirler, beni okumamış ya da bikaç cümleme rastlamamış olanlar..
bulunduğum yerlerin yolsuzluğunu, yordamsızlığını görebilirler ancak..önemi yok benim için.."önem" denen şey de yok..tüm nitelikleri kurduğu düşle orantılı insanın..
insan..? kendiyle bile orantılı değil..

bu kadar hızla koşarken bu kadar sabit durabildiğime göre belki de içimdeki yolcusuz yolsuzluğa sebep benim..bu kadar çok ben oluşum.

çok kolayken aslında pencerenin odaya doldurduğu rüzgar kokusuyla bile mutlu olabilmek,
çok da kolay değil odana rüzgarı alabileceğin bi pencerenin olmaması.

rüzgar tersden esiyor, bu yüzden bu kadar yakınımdasın...
ortasından bi yerinden döndük hayatın, hayata başladığım nokta bulunduğum noktadan çok daha yakın şimdi..tek yönlü bi yolun ters yönde gideniyim ve sırf bu yüzden o kadar benzemişim ki kendime..o kadar benzemeye başlamışsın ki kendime...hiçbiyerden gelip, hiçbiyere gider gibi rüzgarsı attığım adımlar..

hala sahip olmayı sürdürdüğüm bi geçmişim ve gelemeyeceğim var en kötü ihtimalle... hiçbişeye veya çok şeye ihtiyacımın olmadığı, küçük kağıt parçalarına yalnızca anlık yaşamlarımın hikayelerini yazıp, okunmamak üzere sakladığım yer...

içindeyken kaçmayı istediğim.. uzağındayken sığınmayı özlediğim..en güzel uyuduğum, en güzel uyandığım, en çok düşünmeye ihtiyaç duymadığım yer

yalnızlığından bana düşen pay

bana ayırdığın yer...
...
Yasmin Levy-Naci En Alamo

1 yorum:

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.