anlamını anlamlandıramadığım bişeyler...

böyle uzağında kalıp da yakınlaşmayalı çok olmuştu

böyle mantığına ters düşürmeyeli kurulmuş düzenlerin ironisini...

ben yokum sen olduğumu sanıyorsun

bu yüzden şaşırabilirsin zaman zaman aniden yok oluşuma, varoluşuma...nefes alıp verişimin düzenliliğine rağmen,soluduğum havayı darmadağın bırakışıma...direnişime sürekli..kendi savaş alanımda barışı savunuşuma..böyle bi çelişkide inanılmayı bekliyor olmama...

....yokum

bu yüzden garipseyebilirsin yürüdüğüm yolun kendine özgü kıvrımlar çiziyor oluşunu..kendi belirlediğim kıvrımların tersine gidiyor oluşumu..ya da söylediğim kısık sesli kelimeleri önemsemeyebilirsin duymadığın için..anlarım..bu senin içinde bulunduğun yaşamın devrik düzeni..

öyle bi yerdeyim ki aslında herşeyi görüyorum..gözlerim yanıyor gördüklerimden..

görmenin bişeyi değiştirmediğini de bildiğim için düşüşüm daha hızlı..

düştüğüm yükseklik daha dipsiz...

üzgünüm..düşmeyi kaybetmek sandığın için...

bunu biliyorken aslında yükseklik hiç de beklemediğin kadar derin bi kuyuya dönüşebiliyor..ölmüyorsun, ölüm de ne..

karanlıkta görebilmeyi başarırken,aydınlıkta kendi engellerine takılıp düşenleri birbir tanıdığım yerdeyim.

çok fazla uzak burası gelemezsin...kendimi sığdıramıyorum..öyle ki; her uyanışımda sabahları, darlığına sıkışıp kalıyorum dünyanın..daraltılmışlığına...gelmeyi istemezsin...dönmeyi düşünür çünkü zihnin gelmeye her bir adım attığında.

hiçbişey göründüğü gibi değil

sende alçalırken hayat, ya da birer birer biterken üzerine bi hırka gibi biçilmiş dar gelen ömrün

tersine işlemeye başlar tüm hayatın aritmetiği..

gözlerimi senin kadar açık tutarsam eğer katlanılmaz "yarın" ın varlığını koruyor olması..

hayal kurabildiğim sürece varım..sen de öyle..ve hepsi..ve herşey..

bu yüzden gözlerim kapalıyken de uyumuyorum hiç..

uyumaya ihtiyaç duymuyorum burda..uyku benim zamana mağlubiyetim..

fırsatını bulduğumda sızıp arasından kaybolacağım bi delikten ibaret dünya.. bi geçitten ibaret...

hepsi bu gözünüzde büyüttüğünüz kürenin..

sen bunu bilmeyebilirdin..ama bildiğini de biliyor içim..bu yüzden bu kadar yakınım sana...bu yüzden bu kadar hızla ve ters yöne koşmaya başlıyor içimdeki adımlar seni her kendime dönük bulduğumda.

bana güvenme..beni isteme ki açmak için tırnaklarımı kanattığım geçitlerim kapanmasın..

bana dokunma ki, dokunman için ara sıra dönüp gelmek zorunda kalmayayım bulunduğun kusursuz hayata...

beni kendine alıştırma ki çıkmazda kalmasın kaçmayı istediğimde sığınabileceğim kuytularıma çıkan tek kişilik yolum.

tüm kapılarımı aralık tutan, tüm yollarımı içinden geçilir kılan tek dayanağım yalnızlığım çünkü..

rüzgarla geldim buralara....beni kendine dahil etme ki alıştığın ölçüde yaşanabilir olmaya devam etsin hayat senin için...

mayıs'09

Yasmin Levy-Naci En Alamo