21 Ocak 2009 Çarşamba

hiç

seviyorum kendime uzak duranı
zarar vermediklerimi henüz
hala duyulabilir ve hissedilebilir olanı
yağmuru mesela..
suyu...
karanlığı...

düğümlendim kendimin biyerlerinde

insanları okuyorum
sayfaları izliyorum
dinliyorum da ara sıra..
ne yapmaya çalıştığımı bilmiyorum
çok ağır düşünceler hepsi..takılıp kalıyor bi yerlerimde
bu yüzden yavaş yol alıyorum hep..geç uyuyup erken uyanıyorum
hızımı kesiyor sanki
yolumu değil ama...

yazmakta zorlanıyorum artık
yazamayacak kadar iyi tanıdım insanları

ağrı dinmesin istiyorum hiç
ne kadar saf bi yanı varsa o kadar ağrır ruh
o kadar temize çıkar.bir o kadar yüzeye...

gerçek mutluluk belki de hiç olmayan bişey...



21 ocak'09

2 yorum:

  1. ağrı dinsin istiyorum
    ne kadar saf bi yanı varsa o kadar az ağrır ruh
    o kadar temize çıkar.bir o kadar yüzeye...

    hiç, belki de tek mutluluk

    :)

    YanıtlaSil

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.