bu fotoğraftaki kalem, sıradan bir kalem
değildir. Üsküdar Doğancılar'dan sahile inen yokuş üzerindeki bir kırtasiyeden,
23 sene önce babamla aldığımız ve o zamanlar neşelenecek muhtemel sebeplerin
çokca tuketilmemiş olmasından kaynaklı, birkaç gece sevinçten uyuyamamış olmama
sebebiyet vermiş olan kalemdir. yanındaki de 20 sene önce İstanbul Bakırköy'den
yola çıkmış ve yolculuğu kimbilir hangi ülkenin bilmem hangi limanında sona
ermiş, sonrasında yine babamın cüzdanında başladığı noktaya geri dönmüş olan mektuptur.
insanı yok eden zaman iken, yaşatan anılarıdır. zamanı saklayamazken anılara
sahip çıkmak mümkündür. zamanın olmasa bile (ki genelde olmaz), anıların
kıymetini bilin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.