yepyeni

şimdi yeni yaşa girdik ve ilk sabah ya bu sabah...insan psikolojik olarak yenilenmiş gibi hissediyor hani..ne yapmalı bilemedim. eskiden olsa sanırım oturup uzunca duygusallığın ve bunalımın dibine vuran bir yazı yazardım...ardından peşi sıra gelen siyah-beyaz fotoğraflar çekerdim...fotoğrafları büyük ihtimal paylaşır, yazdığım yazıyı da kendime saklardım...

bi çay koydum içiyorum şimdi. en güzeli. umutlu olmak lazım diyorum, umutlu olmak için al işte bi sebep daha. yenilenmiş ve sıfırlanmış bi tarih. tarihler ne yapsın gerçi önemli olan kafanın ve kalbinin içindekiler... ben onları da boşaltmaya karar verdim bu sene. kafamın içi baya doluydu, yakın dostlarım bilir. kalbimin içi de mezarlığa dönmüştü. hayatımdan geçen kimseyi "öylesine" hayatıma almış değilim çünkü. en "öylesine" olan insanı bile !

herkes yolcu bugün içimden... kalanlar zaten kendini biliyor ve hissediyor eminim.

kalbi ve kafası bomboş bi insanım bu sabah... ve yeni yıldan tek dileğim ruhu olmayan insanlara artık ruhumu açmamak. kayıplarımın (ama sonu gelmeyen büyümemin de aynı zamanda) sebebi bu... artık başarırım diye umuyorum...zor bir yıl oldu çünkü. atlatabileceğim her türlü zorluğu atlattım.  ve şu an yine gülümseyebiliyorsam hala, geride bıraktığım herkesin herşeyin teşekkürü hakettiğindendir.

bugün geride bıraktığım herkese,herşeye "hoşçakal...."

hayatıma gelecek yeni güzelliklere, yeni insanlara ve beni biraz daha büyütecek üzüntülere "merhaba..."