insan yüzlerine bakıyorum tek tek
belirgin yüz hatları olan,belirsiz ruh hatları olan yüzlerine...
yabancı,boş,ifadesiz gözler verilmiş hepsine...içlerinde istisnası yok.onlar olduğunu sanıyor muhtemelen...
ne zaman bi kalabalığa girsem
işte diyorum yalnızlık tam da burada.
şehir bulutları yağmalıyor.
koşarak kaçsak ya bu şehirden...
sürekli yağmur yağsa temizlenir belki dünya....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.