alış-ma !

alışmak hiç doğal değil

oysa gittiği, kaldığı tüm boş odalara alışabiliyor insan...

gözlerimi hep kapalı tutuyorum artık alışmamak için görebileceklerime..
benim için doğal değil..bu hayattaki en acı şey olsa gerek...
ölenin yüzünün silinmesi mesela zamanla gözümün önünden..
sesinin sessizlik..leşmesi...

bu yüzden hiç istemedim büyükbabamın alınçizgilerinin detaylarını unutmayı
bu yüzden, bi kasetçalarım olmasa da artık..sesi kayıtlı çalanı olmayan kasetlerimde...
unutmadım..alışmadım çünkü ölümüne...

acıtılmış yanlarımızın acısına alışmak, acıtan şeylerle yaşamaya devam etmek için hep.
eksik yanlarını içimizdekilerin, başka eksiklerle doldurmak..daha da bi eksiltmek..çoğalabileceğimizi sandığımız için..
alışmak hiç doğal değil..alışmak adil değil yaşamaya devam eden canlı yanlarım için.

bu yüzden unutulmuyor hiçbişey
unutmak yerine alışıyoruz hep
"unuttum gitti" diyoruz..."alıştım gitti!" olacak oysa ki doğru cevap..

zayıflığımız unutmamıza engel... ama alışmamıza değil..