farkedersem.....

güne geceye karışsın kelimeler
elime ayaklarıma dolaşsın düğümlenip...
çözülmesin ki hiç görmeyeyim hiçbirşeyi...
görüp de güçlenmesin duyarsızlığım
taş olmasın içim olduğundan çok...derine saplanmasın kalıntı bulguları varlığımın
giden gidiyor
zaman gibi...
durdurur muyum saatleri hiç dursa bile
becerebilir mi bunu toprak ya da su...

öyle içten bağırıyorum ki yüzyıllardır
kimse duymuyor...niye..

hayatta olduğumu farketmekten korkarak yaşıyorum
korkularımı kaybetmekten korkarak biraz da...

acı; içimin en serin suyu
suladım kendimi dört mevsim...

15 ağustos'08