karınca

yine uzun zamandır yazamıyorum...diye kendi kendime şikayet ederken bi karınca ile tanıştım bu sabah duşta. evet şu bildiğiniz böcek türünden çalışkan olan karınca...bildiğiniz duşta..su, sabun işte bildiğiniz duş. fayansın kenarındaki ufak çatlağa sığınmış, etrafa saçılan sulardan mümkün olduğunca uzak durmaya çalışan bir karınca... öylece 10-15 dakika suyun altında bakıştık sanırsam.. o bana baktı mı bilemiyorum, gözlerini seçemediğimden... ama benim ona baktığım kesin...su taneciklerinden birine kapılıp da yolu marmara denizine düşmesin diye duşun yönünü çevirerek baktığım hem de..
kafan mı güzel sabah sabah demeyin..sanırım herşeye rağmen kalbim hala biraz güzel...

ne çok şey düşündürdün bana sabah sabah karınca...hem de duşta.daha kahvaltı bile yapmamışım. sert bi tanışma olmadı mı bu...senden kaynaklı değil. düşünceler sert...

suyu üzerine bir çevirsem ölüp gidecek..hayatı elimde !
nefret ettiğimiz onca insanı öldürmeye cesaretimiz yokken, bu ufacık karıncaya karşı ne bu sarkastik cesaret?? bi hayata son verebilirim şu an, ya da hayatını ona bağışlayabilirim. tanrılaşmak bu işte...bi fayansın kenarına sığınmış hayatı var' etmek,yok' etmek.

nasılsa herkes birbirini öldürüyor... kimi aşkla öldürüyor,kimi nefretle,kimi parasıyla, kimi devletle, kimi mermi ile, kimi sözleriyle(işte bu en kötüsü)...
"sevdiğim için öldürdüm" yazmış adam geçen gazetede.. aşırı sevgiden öldürülmek ister miydim bilemedim. hala yaşıyorsam demek, öldürülebilecek kadar sevilmiş olmadığımdan henüz...

kimi de kimseye gücü yetmeyince (ya da öldürecek kadar sevemeyince) karıncayı öldürüyor. durum biraz daha ütopik yani..aslında kendini öldürüyor..öldürdüğünü sanıyor...ölüm karıncadan daha büyük bişey değil...

ben karıncaya bakıyorum hala. karınca kıpırdamadan duruyor. onu öldürmem mümkün bile değil...bilmiyor...
bilse basıp gider. ama bilmiyor... sığınmış fayansın kenarındaki oluğa. baktığını görmüyorum...gözleri çok fazla küçük..varlığı çok fazla büyük...

ben burda suyu kıpırdatmaya korkarken bi hayat bitmesin diye... insanlar şu kapının dışında ne kadar da cesurca yaşıyorlar diye düşünüyorum hayatı.. sanırım cuma sabahım çöküntüyle geçecek..eyvah!

bi kahvaltı yapar, çıkar yağmurda biraz yürüyüş yaparım diyordum..şimdi burada, fayans oluğunda bir hayat var. dışarda saklanabileceğimiz bir fayans oluğu bile yokken milyarlarca katil var. ufaklığından dolayı göremiyorum gözlerini karınca! oysa benim kocaman gözlerime bakma zahmetinde bile bulunmayan milyarlarca insan var dışarda. o fayans oluğunda senle kalmaya ihtiyacım var ! bakıp göremeyenlerden kurtar beni !