karınca II

biriyle konuşmak isteyip de konuşamayınca ne yaparsınız..? ya da konuşacak birini bulamadığınızda? veya konuşacak biri olsa da anlatmaya çok da haliniz olmadığında.. gariptir ki insanın her daim yazmaya hali oluyor. her zaman yazacak boş bir yer buluyor. yazabiliyorsa iyileşiyor..iyileşiyorsa ne şanslı...

şu an evin içinde karıncayı arıyorum. karınca kim diyenler varsa, benim evde bana hayat dersi veren, duş alırken tanıştığım, şu fayans oluğundaki karınca. çekip gitmesi için sebep yok ama gitmiş de olabilir. kimin çekip gitmesi için sebep var ki zaten. ama bir yerden bir yere gidiyoruz işte hepimiz. bu çekerek mi oluyor çekmeyerek mi bilemiyorum ama gidiyoruz. adını da karizmatik olsun diye "çekip gitmek" koyuyoruz...ne çektiğimiz meçhul...ama bir yerden bir yere gidiyoruz işte hepimiz. evden işe... işten eve.. şehirden şehire.. ülkeden ülkeye...insandan insana... şimdi yine kedi sevgim devreye girecek ama bi tek kediden gidilmiyor sanırım. bir kediden çekip gidilmiyor...yerinde duramayan insan ruhunun, yerini yurdunu kalıcı kılan tek varlık bunlar. kedisi olan bilir. aşk için kalamayan bile kedi için kalıyor.

neyse...

gidebileceğimiz en uzak yer,kendimizden yola çıktığımızda başlıyor.yoksa hiçbir halta gitmiş sayılmıyoruz aslında. ben şu an kendimden yola çıkmak istiyorum.nereye gideceğimi bilmeden,oraya buraya çarpa çarpa...

karıncayı arıyorum..ufacık karınca nasıl aranır ki koca evde demeyin. öyle yastık altlarında,kütüphane diplerinde aramıyorum elbette...hissederse çıkar ortaya,yine beni afallatır diye düşünüyorum. karınca neredesin ki ??? kendinden yola çıkmış olabilir misin?

Luna ve Shagrath'a soruyorum. cevap veremeyeceklerinden tabi, "biz görmedik,patilemedik" der gibi bakıyorlar. 
inanıyorum... insan olmadıklarından...

karınca..herşey garipleşti zaten sayende...kavramlar somutlaştı...ya da ben varolan garipliklere ve kabullenemediğim soyutluklara kılıf uyduruyorum. insan değil miyim işte... değil miyim yoksa ?!