tekil bi kelimenin çoğul insanları

evet sana söylüyorum !

inandıramıyorum kendimi varlığına.

duyulması mümkün olmayan bi ses tonuyla, anlaşılması imkansız bi lehçe ile sana söylüyorum..
içindeki boşluğun her zerresine söyleyecek lafım var..anlatacaklarım ağrısız bi kanama gibi..ince bi yol çizip kendine, hissettirmeden sana öldüğünü, kan kaybına sürükleyecek düşüncelerini..
anlatacaklarım sana; hiç, kim, senin anlayamadığı şeyler..

sen bi resimsin,
renklerini veren, bi de yağmuru çizmiş yanına..
bu yüzden eğreti duruyor tüm şemsiyeler elinde...ıslanmalısın..koşmalısın...uyumalısın...hatta üşümelisin yağmurun altında...
benim kelimelerim seni anlatmaya yetmez, çünkü seni kendimden ayrı görmüyorum.
kendimi tanımalısın önce..
sonra kendini...

-kendim?
-kendin evet
-bana mı söylüyorsun?
-kendime söylüyorum
-kendi kendine mi konuşuyorsun?
-hayır senle konuşuyorum
-?

anlamadığın bu işte
mesafesizliğime dizdiğin bu dingin uzaklık...
bu kendim için zor..
kendin için belki kolay.



19 agsts '09
00:49