kan

birgün biri dilimi çözecek olursa,
yemeyip, içmeyip, susmayıp, nefes almayıp, onunla konuşacağım sonsuzluğa dek...
insanlarla konuşabilmeyi özledim, yaşamımın bana bu dünyanın dillerini unutturduğu yıllardan bu yana...
inançsızlığın en büyük inanç olduğuna inandığım gündür gerçekliği fazlasıyla kavrayışım
insanların yüzündeki envai çeşit maskeyi soymaya başladığım gündür, kendi ifademden başka bi gerçek yüz

bulamayışım.

yalnızca aynalara bakıp da bozuyorum dilimin dilsizliğe yeminini

içimin ölmekte olanlarına dipsiz mezarlar kazıyorum...

o kadar derinime bakmalısın ki, içime açtığın yaraların kan izleri gözlerine bulaşmalı
kurtulurum belki o zaman bu sessizlikten...

15 agst'09
02:49