üzgün...

üzgünüm...

bu yıl yağmadı yağmur istediğim kadar çok..fazla ıslatmadı içimi..
üzgünüm hem de,içinden geçilebilir bi düş bırakmadığım için sana..

bi tren camına yaslamışken başımı
düşünmek kadar güzeli yok diyorum kısık sesle
binlerce kez tekrarlayabilirim bunu"düşünmek kadar güzeli yok..
sonra...düşlemek kadar güzeli de..."

üzgünüm yönümü kaybettiğim için hayatın biyerlerinde
yönüne dahil olduğum için de..
insan kendine bi yol açmalı, en azından denemeli
ancak yoluna devam edebilir çünkü kendine açabildiği yolların çıkmazlarında
benim geçtiğim yolların çıkmazlarında senin dimdik duruşun yolculuğuma devam ettiren oldu iradelerimi..
üzgünüm hep
belki üzülmeyi unutmamak adına..

bir varmış bir de yokmuş
ben ve benim derinlerime değen birileri..sadece sarfedilmek adına kurulan cümleler...
bu yıl aslında hiç yağmamış olan yağmur..
üzgünüm biten her yeni sayfa için
biliyorum da üstelik kitabın son sayfası kadar güzeli yok...
...
10 nisan 09