sanmak mutlu edebiliyor...
sanıyorum ki ıslanırsam akıp gidecek ne kadar uzağa ne kadar gerekiyorsa
hayatımda yoksun...henüz tanımıyorum seni..
bu yüzden seviyorum
henüz "su" gibi gelmemiş olduğun için...
olasılıkları olan düşüncesizlikler artık ifademi değiştirmiyor
ifade?
onun da suyla akıp gitmesini diliyorum çoğu zaman...
tren camlarında kaybolmak istiyorum bazen..hızla geçen görüntülerinde..
sırf bu yüzden sonu gelmeyen yolculuklara adamak istiyorum kişiliğimi
gittiğim yerlerden defalarca dönmemek.
su en orta yerimden akıyor...ve sen henüz en uzaktasın.
bu yüzden bu kadar düşünüyorum seni
henüz suyuma bulanmamış olduğun için bu kadar özlüyorum
sigara gibi yanıp küçülüyor gün..zehirleyerek..zevk vererek biraz da.
bi nakil var hep kendi içimden kendi içime
eşyalarım bi dağılıyor, ardından bi toplanıyor
sürekli değişen sadece duvar resimleri..sürekli değişen ben..
geride bişeyler kalmasına ihtiyacımız yok..bi pencere mutlu edebilir
ya da kapalıyken odana getirebileceği sessizliği
geride ne kaldı
su herşeyi götürsün artık..
17 nisan 09
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.