kızılsiyah

rengarenk ölümler diriliyor içimde kızılsiyah...
yüzünün yansımasını yüzümde unutup gidiyor gün
dönüp köşeyi kayboluyor ara sokaklarımdan...
belki bu yüzden rota hep,yanlış sabahlara döndürüyor gecemi
ve her durgun havada
durgun sularında boğuluyorum okyanusumun
ve her nedense en derinlerde bile karaya oturuyor aşk...

hiç yılının,yağmurlu bir hiç baharında başlıyor doğumum
yürüyebildiğim bütün sokaklarında yürüyorum,bütün kazalarına;[yani...her seferinde kaza süsü vermeyi ihmal etmediğim bilinçli intiharlarına] kurban gidiyorum yaşamımın...
bütün depremlerinde yıkıp kendimi,yeni bir şehir inşa ediyorum
yıkıntıların altında kalan; kimbilir kaçıncı el eşyalardan...

ben bir bütünüm,yarım olan dün...
her adımım,biraz daha tamamlıyor kendimden dokuyup kendimi...
hiç yılının hiç baharında başlıyor doğumum...
ölümümü,imla hatalarıma sinmiş, küçük harfle başlayan bir satır başında bekletiyorum...


27 aralık 06