anne evi

normalde sevmediğim şeyleri,
mesela danteli
pembeyi
güneşi...
anne evi içinde oldukları zaman nasıl da seviyorum...

güneşin rengi ve pembenin tonları ancak,
sınırlarında bir annenin olduğu evde böyle güzelleşir...

küçücükken koskocamandı doğum günleri

küçükken diye lafa başlıyor insan..bunu çok sık yapıyor..
büyüdükçe daha da sık...
büyüdükçe küçülen, anladıkça delirten bir dünyaya sığamadığından...

küçükken ne güzeldi...diye lafa başlıyor insan...
hani yüz hatlarımız daha kime benziyor, annemize mi babamıza mı daha çok..o bile belli değilken...
çok eskiden... ailede beyaz saçlı, buruşuk yanaklı güzel yüzlü ihtiyarlar varken..
boyu 1 metreyi aşmayan arkadaşlara sahipken...
o çok beklenen pastanın süsleri için kuzenlerle "kim yiyecek" kavgası ederken...

insan çaresiz.
kendi büyüdükçe dünyası küçülen, anladıkça delirten bir hayata sığamadığından çaresiz...
küçücükken koskocaman olan dünyasına,
koca adam olunca, sığışamayıp sıkışıp kalmışlığından çaresiz...

küçükken... diye lafa başlıyor insan..
lafın sonunu getiremiyor bile.