10 Nisan 2013 Çarşamba

katil

yaşayarak çocukluğumuzu teslim ediyoruz hayata... 
yaşadıkça tüm kayıplar kabulümüz.
yaşadıkça ölümsüz acımız.
kanı bozuk bedenler yetiştiriyoruz hem de tam ruhumuzu içten dışa çevreleyen
yaşıyoruz ölmek için.
tırmanacak bir merdiven bulamadığımız için göğe, sorumluluklarımız var sandığımızdan bazen, yaşamı kabullenmiş olmaktan daha öte basitleşemeyeceği için insan, susmak gibi en kısasından, belirsiz, ipe sapa gelmez, hevesli ve umutlu, unutkan ve kindar, hem de ahlaksız bi dile yerleşmiş küfür gibi yaşıyoruz en kolayından...